İtilaf Devletleri, Birinci Dünya Savaşı'nda Osmanlı Devleti'nin bulunduğu İttifak bloğunun karşısında yer alan bloktu. Savaşın başlangıcında İtilaf Devletleri'nin temel üyeleri İngiltere, Fransa ve Rusya idi, İttifak Devletleri'nin ise Almanya, Avusturya-Macaristan ve İtalya vardı. Aslında savaşa katılan her ülkenin amaçları farklıydı, ancak çıkar ilişkileri doğrultusunda devletler anlaştılar ve savaş iki grup arasında şekillendi. İtilaf Devletleri, Osmanlı Devleti'nin son dönemlerinde dünyada söz sahibi olmayı başarmış, büyük sömürgelere sahip ülkelerden oluşuyordu. Almanya ise dünya pastasından büyük paylar almak isteyen ve savaşı başlatan ana sebeplerden biri olarak öne çıkıyordu.

Birinci Dünya Savaşı'nın en genel sebeplerinden biri, 1789 Fransız Devrimi sonrasında yayılan milliyetçilik akımıydı. Özellikle İngiltere ve Fransa, dünyada en fazla sömürgeye sahip devletlerdi. Bu iki İtilaf Devleti, ellerindeki sömürgeleri kaybetmemek, yeni sömürgeler kazanmak ve mevcut sömürgelerinde bağımsızlık hareketlerini bastırmak istiyordu. Sanayi Devrimi sonrasında ortaya çıkan hammadde ve pazar rekabetinin artması da İtilaf Devletleri için önemli bir başka savaş sebebiydi.

Savaşa katılan ülkelerin ortak amacı, dünya pastasından en fazla payı alabilmekti. Ancak savaşın ülkeleri İtilaf veya İttifak bloğuna itmesinde, genel savaş stratejisinde en güçlü tarafta olma isteği yanında bazı özel sebepler de vardı. İtilaf Devletleri bloğunun şekillenmesini sağlayan en geniş sebep, Almanya'nın oluşturduğu tehditti. En güçlü ülke konumundaki İngiltere bundan oldukça rahatsızdı. İki devlet arasındaki rekabetin yanı sıra, Fransa da Almanya'ya kaptırdığı Alsas-Loren bölgesini geri almak için Almanya ile mücadele içerisindeydi.

Milyonlarca insanın ölümüne sebep olan savaş, ABD'nin savaşa katılması ile sona erdi ve İtilaf Devletleri'nin galibiyetinin şekillendirdiği ağır şartlı antlaşmalar imzalandı. İtilaf Devletleri, savaşın mağlubu ülkeler ile şu antlaşmaları imzaladı:

Savaş sonunda İtilaf Devletleri'nin elindeki birçok sömürge devlete bağımsızlık hakkı tanınmış olsa da yeni dünya rekabetinin yönünün değiştiği anlaşılıyordu ve bu aslında İtilaflar için büyük bir kayıp değildi. Bu ülkelerin mağlup devletlerle imzaladığı antlaşmalar ağır ekonomik şartlar getiriyor ve ülkelerin iç işlerinde söz sahibi olma gibi haklar ediniyorlardı.

Tüm devletlerin kabul ettiği ve savaşın sonlanmasını sağlayan Amerika'da yayımlanmış Wilson İlkeleri'ni İtilaf Devletleri de kabul etse de bu, Amerika'yı karşılarına almamak için attıkları bir adımdı. Savaş sonunda imzalanan antlaşmalarda bu ilkelere uymamışlardı. Wilson İlkeleri'nde geçen her milletin kendi geleceğini belirleme hakkı görmezden gelinmiş ve yeni sınırlar bu ilke dikkate alınarak çizilmemiştir. (Bu, İkinci Dünya Savaşı'nı hazırlayan bir sebep oldu.) Kazananların kaybedenlerden savaş tazminatı ve toprak almayacağı ilkesi de İtilaf Devletleri tarafından dikkate alınmamıştır.